Τρεις είναι οι κύριες συνιστώσες του: Πρώτον θα αφορά µονοετείς περιβαλλοντικές δεσµεύσεις, δεύτερον δεν θα υπάρχει όριο στο πριµ όπως στα αγροπεριβαλλοντικά και τρίτον θα θεωρείται καθεστώς «άµεσης ενίσχυσης» αποσυνδεδεµένο από την παραγωγή. Ως εκ τούτου οι ενισχύσεις που «αγγίζουν» περιβαλλοντικές δεσµεύσεις στη νέα ΚΑΠ γίνονται τριεπίπεδες. ∆ηλαδή:
Πρώτο επίπεδο ενισχύσεων: Βασική
Ένας αγρότης µε 200 στρέµµατα βαµβάκι υποχρεούται για να λάβει τη βασική ενίσχυση, να προχωρά σε αµειψισπορά σε ένα ποσοστό της εκµετάλλευσής του, ώστε να λάβει, για παράδειγµα, 30 ευρώ το στρέµµα.
∆εύτερο επίπεδο ενισχύσεων: Οικο-προγράµµατα
Ο ίδιος αγρότης εντάσσεται προαιρετικά για ένα χρόνο σε πρόγραµµα που χρηµατοδοτείται από τον 1ο Πυλώνα (άµεσες ενισχύσεις), το οποίο αναφέρει ότι θα πρέπει να χρησιµοποιεί στο χωράφι του λιγότερα κυβικά αρδευτικού νερού. Εδώ, το πριµ δεν θα έχει όριο όπως στα αγροπεριβαλλοντικά προγράµµατα του Β’ Πυλώνα, καθώς δεν θα συνδέεται µε τα χρήµατα που χάνει ο αγρότης λόγω λιγότερης παραγωγής. Αλλά θα πρέπει το κράτος να προσφέρει µία έξτρα επιβράβευση. ∆ηλαδή, για παράδειγµα, 60 ευρώ το στρέµµα ως αποζηµίωση και συν 20 ευρώ το στρέµµα έξτρα. Η δέσµευση θα είναι µονοετής ώστε να µην «βαραίνει» µακροχρόνια τη γεωργική εκµετάλλευση. Επιπλέον, δεν θα υπάρχει καµία σύνδεση µε το ύψος της παραγωγής.
Τρίτο επίπεδο ενισχύσεων: Αγροπεριβαλλοντικά
Ο βαµβακοπαραγωγός αποφασίζει να ενταχθεί και στο Μέτρο της Απονιτροποίησης, το οποίο βρίσκεται στον ∆εύτερο Πυλώνα. Εδώ το πριµ έχει όριο τα 60 ευρώ το στρέµµα βάσει των ευρωπαϊκών κανονισµών, καθώς συνδέεται µόνο µε τα χρήµατα που χάνει ο αγρότης λόγω λιγότερης παραγωγής και αυξηµένων εξόδων.
Εν ολίγοις, τα οικολογικά συστήµατα είναι καθεστώτα πληρωµών για την προστασία του περιβάλλοντος και του κλίµατος, τα οποία θα χρηµατοδοτηθούν από τους προϋπολογισµούς άµεσων πληρωµών των κρατών µελών της ΕΕ (στον πυλώνα I της ΚΑΠ).
Τα κράτη µέλη θα πρέπει να διαθέτουν ένα ή περισσότερα οικολογικά καθεστώτα διαθέσιµα, αλλά οι αγρότες θα έχουν την ελευθερία να αποφασίσουν αν θα συµµετέχουν ή όχι. Τα κράτη µέλη θα αποφασίσουν το περιεχόµενο των προγραµµάτων αυτών, καθώς και πόσα χρήµατα θα δαπανήσουν γι’ αυτά.
Οι απαιτήσεις που καθορίζονται σε ένα από αυτά τα συστήµατα πρέπει αφενός να καλούν τους αγρότες να κάνουν το κάτι παραπάνω περιβαλλοντικά στις εκµεταλλεύσεις τους, σε σχέση µε τις απαραίτητες τεχνικές που ακολουθούν για να λάβουν τις άµεσες ενισχύσεις.
Αναλυτικό ρεπορτάζ στην εφημερίδα Agrenda που κυκλοφορεί το Σάββατο 23 Φεβρουαρίου μαζί με το περιοδικό «Αγρόκτημα»
