Χάρην απορρόφησης κοινοτικών πόρων οι παραδοσιακοί αγρότες μπορεί να γράψουν απώλειες ενισχύσεων
Ωστόσο, καθώς η συζήτηση επικεντρώνεται στα επί µέρους ζητήµατα (σύγκλιση, ιστορικά δικαιώµατα, αναδιανεµητική ενίσχυση, αγροπεριβαλλοντικά µέτρα κ.α.) διαφεύγει της προσοχής ότι αυτή τη φορά, η ελληνική γεωργία θα βρεθεί αντιµέτωπη µε µια πολιτική επιδόσεων και όχι µε µια πολιτική συµµόρφωσης, όπως κατά βάση συνέβαινε τα προηγούµενα χρόνια.
Είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα καλείται να προσεγγίσει συγκεκριµένους µετρήσιµους στόχους, προκειµένου να έχει τη δυνατότητα άντλησης του συνόλου των διαθέσιµων πόρων, µε βάση την κατανοµή που ήδη έχει γίνει στα κονδύλια της νέας ΚΑΠ. Επί της ουσίας πρόκειται για µια επί πλέον «άσκηση» την οποία οφείλουν να επιλύσουν οι ντόπιοι ιθύνοντες, έτσι ώστε, από τη µια η χώρα µας να απορροφήσει και να διασφαλίσει (δηλαδή να µην της ζητηθούν πίσω) τους διαθέσιµους πόρους κι από την άλλη οι αγρότες και ει δυνατόν ο κάθε παραγωγός, να µην υποστεί τραγικές απώλειες, οι οποίες δεν θα οφείλονται σε υπαιτιότητά του.
Η «άσκηση» είναι αναµφίβολα δύσκολη και απαιτεί ανάλογη προετοιµασία. Οι φέροντες την πολιτική ευθύνη επί του θέµατος, όφειλαν, καιρό τώρα, να έχουν µελετήσει σε βάθος τα πράγµατα και να µην περιµένουν την τελευταία στιγµή, και χωρίς αξιόπιστα εναλλακτικά σενάρια, να κάνουν τις επιλογές τους. Υπουργείο, διαχειριστικές αρχές και ΟΠΕΚΕΠΕ, ως οι πλέον αρµόδιοι επί του θέµατος, θα πρέπει να καταλάβουν ότι η απορροφητικότητα των διαθέσιµων κοινοτικών πόρων παραµένει ζητούµενο δεν είναι όµως αυτοσκοπός.
Η ελληνική γεωργία έχει πληρώσει ακριβά και οι Έλληνες αγρότες ακόµα περισσότερο την µε κάθε τρόπο και µέσο απορρόφηση των κοινοτικών πόρων. Έτσι, άνοιξε η όρεξη στους κάθε είδους παρεπιδηµούντες την Ιερουσαλήµ, να διεκδικούν κοµµάτι από την πίτα των κοινοτικών ενισχύσεων. Έτσι άρχισε η «διαρροή» και η αναποτελεσµατικότητα. Στο όνοµα της πάση θυσία απορρόφησης των πόρων. Είναι ορατός ο κίνδυνος, αυτή τη φορά, µε άλλοθι την απορρόφηση των πόρων και τα µετρήσιµα αποτελέσµατα της κάθε δράσης, να υπάρξει µεγάλη ανακατανοµή η οποία θα συντελείται βέβαια στο όνοµα… των κοινοτικών κανόνων.
Ίσως είναι αυτός ο λόγος που αυτή τη φορά, οι εδώ ιθύνοντες, αποφεύγουν τα πολλά – πολλά περί τη νέα ΚΑΠ. Αν ψάξει ωστόσο κανείς, πίσω από τις γραµµές, αντιλαµβάνεται τον κίνδυνο που προδιαγράφεται για τη µεγάλη πλειοψηφία των αγροτών και δη για τις παραδοσιακές δυνάµεις που αγροτικού χώρου.
