Οι πυλώνες των μεταρρυθμίσεων ήταν ο μεγαλύτερος προσανατολισμός προς την αγορά και η σύνδεση των επιδοτήσεων με τις περιβαλλοντικές πρακτικές των αγροτών παρά με την παραγωγή. Σήμερα, αυτές οι αρχές φαίνεται να κλονίζονται υπό την αυξανόμενη πίεση του προστατευτισμού και των εθνικών εξαιρέσεων στην παραγωγή τροφίμων.
Σε συνέντευξή του στο Euractiv, ο πρώην επίτροπος της ΕΕ για τη γεωργία Franz Fischler προειδοποιεί ενάντια στον αυξανόμενο εμπορικό προστατευτισμό στην ΕΕ και προτρέπει αντ 'αυτού να υιοθετηθούν νέες διμερείς εμπορικές συμφωνίες.
Η συζήτηση για τη γεωργική πολιτική της ΕΕ χαρακτηρίζεται ολοένα και περισσότερο από φόβο και αισθήματα προστατευτισμού. Ποια πιστεύετε ότι είναι η σωστή απάντηση στο τρέχον σενάριο;
Στις αρχές του νέου αιώνα, όλοι μιλούσαν για απελευθέρωση της αγοράς και πολυμέρεια. Δυστυχώς, αυτό δεν ισχύει πλέον, λόγω του Τραμπισμού και άλλων διεθνών εξελίξεων. Οι διμερείς εμπορικές συμφωνίες είναι ό,τι καλύτερο μπορούμε να πετύχουμε αυτή τη στιγμή. Αν ήμουν σε πολιτική θέση σήμερα, θα αναζητούσα περισσότερους εμπορικούς εταίρους. Η Κίνα είναι μία από αυτές, και νομίζω ότι πρέπει να αναπτύξουμε μια κοινή στρατηγική με το Πεκίνο και όλες τις άλλες εξαγωγικές χώρες κατά του προστατευτισμού.
Η μεταρρύθμισή σας επίσης «αποσύνδεσε» τις επιδοτήσεις από την παραγωγή και τις συνέδεσε με περιβαλλοντικές πρακτικές. Τώρα η τάση είναι να καταργηθεί αυτή η προϋπόθεση...
Αυτό θα ήταν μεγάλο λάθος. Αντίθετα, θα πρέπει να μειώσουμε την υπερβολική ρύθμιση, να καταπολεμήσουμε την κλιματική αλλαγή και να αυξήσουμε τη βιοποικιλότητα. Χρειαζόμαστε λοιπόν περισσότερες μεταρρυθμίσεις, το ερώτημα είναι ποια είναι η σωστή προσέγγιση;
Δίνοντας περισσότερη εξουσία στα κράτη μέλη, δεν είναι μια τάση;
Ναι, αυτή είναι μια τάση, αλλά υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ των εθνικοποιητικών πολιτικών για τις αγροτικές περιοχές και της εθνικοποίησης των αγορών. Όσον αφορά το πρώτο, είναι λογικό να δώσουμε περισσότερες ευθύνες στα κράτη μέλη ή, ακόμη καλύτερα, στις περιφέρειες, γιατί για την αγροτική ανάπτυξη χρειάζονται ειδικά μέτρα. Οι πολιτικές της αγοράς πρέπει να είναι κοινές, δεν υπάρχει χώρος για επανεθνικοποίηση.
Εκτός από τη μείωση της γραφειοκρατίας, τι πρέπει να κάνει σήμερα μια μεταρρύθμιση της ΚΑΠ;
Επιτρέποντας τις εξαιρέσεις των αγροτών από ορισμένους κανόνες ανταγωνισμού, δίνοντάς τους δίκαιο μερίδιο της αξίας που δημιουργείται στην τροφική αλυσίδα και μια νέα εδαφική πολιτική που λαμβάνει υπόψη τη συμβολή της γεωργίας στον εμπλουτισμό με άνθρακα στα εδάφη. Η λογική συνέπεια θα ήταν να συμπεριληφθεί αυτή η συνεισφορά στο ευρωπαϊκό σύστημα εμπορίας εκπομπών, το οποίο θα μπορούσε να δώσει στους αγρότες μεγαλύτερο εισόδημα.
