Επί 26 και πλέον χρόνια η Ελλάδα διέθετε οικονομικούς πόρους για την ανάπτυξη του αγροτουρισμού, χωρίς να έχει θεσμικό πλαίσιο. Από το 1991, με την Κοινοτική Πρωτοβουλία LEADER η Ελλάδα πρότεινε ως εργαλείο τοπικής ανάπτυξης και τον αγροτουρισμό, και αφού εγκρίθηκαν τα τοπικά σχέδια, δέχθηκε χρηματοδότηση από ευρωπαϊκά ταμεία για την δημιουργία μονάδων αγροτουρισμού. Δυστυχώς μέχρι το 2014 δεν υπήρχε θεσμικό πλαίσιο, και οτιδήποτε και αν κατασκευάσθηκε με τα χρήματα της ΕΕ δεν ονομάσθηκε αγροτουριστική μονάδα, αλλά ονομάσθηκε ξενοδοχείο, επιπλωμένα διαμερίσματα, ενοικιαζόμενα δωμάτια, εστιατόριο κλπ, πάντως όχι αγροτουριστική μονάδα, επισήμως.
Από το 2014 (Νόμος 4235/11-2-2014, άρθρο 52) προβλέφθηκε για πρώτη φορά το «Πολυλειτουργικό Αγρόκτημα», που ορίσθηκε ότι είναι η αγροτική εκμετάλλευση, η οποία λειτουργεί με έμφαση στις τοπικές παραγωγικές δυνατότητες κάθε περιοχής και η οποία διαθέτει τουλάχιστον: α) καλλιεργήσιμη έκταση, β) φυτικό ή ζωικό κεφάλαιο και γ) χώρο εστίασης ή δυνατότητα εκπαίδευσης ή δυνατότητα επίδειξης και παρακολούθησης της παραγωγικής διαδικασίας ή οικοτεχνικής μεταποίησης. Επιτρέπεται η λειτουργία δικτύου Πολυλειτουργικών Αγροκτημάτων, ανά την Ελληνική Επικράτεια.
Από το 2014 (Νόμος 4276/30-7-2014, άρθρο 29) ορίσθηκε ότι μορφές επιχειρήσεων αγροτουρισμού είναι ιδίως: α) Τα Αγροκτήματα (Η αγροτουριστική δραστηριότητα εντός του Αγροκτήματος αφορά αποκλειστικά την παροχή υπηρεσιών υποδοχής & φιλοξενίας ή εστίασης) και β) Οι αγροτικές και οι μικτές αγροτικές εκμεταλλεύσεις (ν.3874/2010, που συνοδεύονται υποχρεωτικά με τουλάχιστον μία από τις ακόλουθες επιχειρηματικά οργανωμένες υπηρεσίες: αα) Υπηρεσίες εστίασης & ββ) Υπηρεσίες υποδοχής και φιλοξενίας σε τουριστικά καταλύματα μέγιστης δυναμικότητας μέχρι σαράντα κλινών).
Δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν έχουν εκδοθεί οι Υπουργικές Αποφάσεις εφαρμογής αφήνοντας τις αγροτουριστικές δραστηριότητες να καλύπτονται, αν καλύπτονται, από γενικούς όρους. Δυστυχώς αυτήν την περίοδο (αρκετά χρόνια) οι αγροτο-συνδικαλιστικές οργανώσεις είναι αδύναμες ή ανενεργές ή ανύπαρκτες, επιτρέποντας σε κάθε ενδιαφερόμενη οργανωμένη μειοψηφία να «ασελγεί» επί του σώματος των αγροτών, υφαρπάζοντας την «κρέμα της κρέμας» των αγροτικών επαγγελμάτων, που είναι οι υπηρεσίες στον χώρο τους.
Τα αγροτικά επαγγέλματα είναι: γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία & δασοκομία και συμπληρωματικά προς αυτά (ποσοστό μόνο εισοδήματος) η μεταποίηση και εμπορία της δικιάς τους παραγωγής, παραγωγή ενέργειας και αγροτουρισμός. Εάν συστηματικά υφαρπάζονται αντικείμενα των αγροτικών επαγγελμάτων, σιγά-σιγά οι αγρότες θα καταστούν συνώνυμο του «εργάτη γης», ενώ πρόκειται για επιχειρηματίες που επενδύουν πολλά σε εξοπλισμό και εγκαταστάσεις και δρουν σε καθεστώς υψηλών κινδύνων (με αδύναμο ΕΛΓΑ) και μεγάλων αβεβαιοτήτων.
Το σημαντικότερο όλων είναι ότι τα αγροτικά επαγγέλματα απαιτούν γνώσεις & ικανότητες, αλλά χρειάζονται κυρίως κοινωνικές δεξιότητες, καθόσον αναπτύσσονται μέσα στην μόνη οργανική κοινωνία, την αγροτική κοινωνία. Το χωράφι δεν είναι εργοστάσιο. Η αγροτική κοινωνία είναι αποτελεσματικότερη αξιοποιώντας τα εργαλεία της κοινωνικής οικονομίας. Επομένως και ο αγροτουρισμός απαιτεί συνέργειες τοπικές και συμπληρωματικότητες και αλληλεγγύη και τοπική συνεργασία.
Η ανάπτυξη του αγροτουρισμού σε μια περιοχή απαιτεί την ύπαρξη ενεργού και λειτουργικής τοπικής κοινωνίας, και θέλει ανταποδοτικά την συμβολή του αγροτουρισμού στην τοπική ανάπτυξη συνολικά. Ειδικότερα για τον Βόρειο Έβρο θα γίνουν προσεγγίσεις την Παρασκευή, 5 Ιουν 2015, στις 5 μμ, στο Πολιτιστικό Κέντρο Ορεστιάδος.
