Στην Πετρούπολη, ελάχιστοι υποψιάζονται ότι καθώς παίζουν στον ακάλυπτο µε τα παιδιά ή τα εγγόνια τους... παρακολουθούνται, απ΄τις αρχές του φθινοπώρου απο τον Κοκκινολαίµη (Erithacus Rubecula), ένα πουλάκι µικρότερο κι απο σπουργίτι µε µια πολύ γλυκιά λαλιά κι ενα όµορφο κοκκινο-κεραµιδί χρώµα στο πτέρωµα του λαιµού. Παρ’ ότι κάποια στιγµή θ’ αποκαλυφθεί, σαν να θέλει να πεί ενα «γειά», κίνηση που του προσέδωσε το παρονόµι: «Ο ατρόµητος Ροµπέν».
Πολλές φορές, ανεπαίσθητα, απολαµβάνουµε στην αυλή µας το κελάδηµα µικρών πτηνών που δεν βλέπουµε, επειδή τους αρέσει να µην ανακατεύουν στις δουλειές τους τους ανθρώπους και προτιµούν να µένουν κρυµένα στους θάµνους, χωρίς να µας δίνουν την ευκαιρία να εκπλαγούµε απο τα γαλάζια ή κίτρινα πτερώµατα τους, τέτοια που νοµίζουµε ότι διαθέτουν µόνο τα εξωτικά πουλιά, ή να θαυµάσουµε τον κόκκινο δακτύλιο γύρω απο τα µάτια τους. Η Γαλαζοπαπαδίτσα (Cyanistes Caeruleus) και ο Μαυροτσιροβάκος (Sylvia Mlanocephala) είναι µόνο δύο απο αυτά που µπορεί κανείς να συναντήσει στις κληµαταριές των µονοκατοικιών στο Αγρίνιο, ενώ η λευκή ή η Κίτρινη Σουσουράδα (Motacilla Flava) εντυπωσιάζει µε το χορό της, στις αρχές του χειµώνα, µπροστά απο µια είσοδο πολυκατοικίας στην Άρτα. Η άγρια φύση, θα καταφέρει να σε κάνει να µην πιστεύεις στα µάτια σου, όταν στην Τήνο, αρχές της άνοιξης, στην αυλή σου, σταθεί για να ξεκουραστεί απο το κυνήγι εντόµων, ενα θαλασσί πουλί, ο Γαλαζοκότσυφας (Monticola Solitarius), λίγο µικρότερος απο ένα µικρό περιστέρι, ή στη Μηχανιώνα, στη ρίζα του πεύκου µπροστά στο σπίτι σου, αρχίσει να ψάχνει νωχελικά για κουκουνάρια και ρίζες ένας λοφιοφόρος Τσαλαπετεινός (Upupa epops), µιά πολύχρωµη Καρακάξα (Pica pica), ή ένας κιτρινοµύτης Κότσυφας (Turdus Merula) στα κάγγελα του Μέγαρου Μαξίµου ή ένας πράσινος Παπαγάλος στην αυλή του Παίδων «Αγία Σοφία».
Διαβάστε αναλυτικό ρεπορτάζ στην εφημερίδα Agrenda που κυκλοφορεί στα περίπτερα από το Σάββατο 24 Νοεμβρίου
