O δρόμος που καταλήγει στο υπερήφανο Συρράκο είναι καλούτσικος, αλλά ακατάλληλος για ευαίσθητα στομάχια. Πολλές στροφές, γκρεμοί που χάσκουν πίσω από το προστατευτικό τοιχάκι, πέτρες από κατολισθήσεις και τριγύρω μια ορεινή πανδαισία, που όμως ο οδηγός καλά θα κάνει να... αγνοήσει και να μείνει συγκεντρωμένος στο τιμόνι. Εάν αγκομαχώντας προς τους Χουλιαράδες, έχεις ακούσει ή διαβάσει για το δυστύχημα του 1958, με το λεωφορείο που έπεσε σε μια χαράδρα παραμονές Χριστουγέννων, δεν τολμάς να πάρεις ανάσα. Στα βράχια του Αράχθου χάθηκαν 29 ψυχές και τα φαντάσματα θρηνούν ακόμη. Ένα μνημείο από τσαλακωμένο μέταλλο στήθηκε κοντά στο Τσίμποβο, για να θυμίζει την τραγωδία. Τότε, βέβαια, το δρομολόγιο γινόταν σε χωμάτινο κατσικόδρομο.
Σήμερα, τα Βόρεια Τζουμέρκα ακροβατούν ανάμεσα στον πλούτο και στη φτώχεια, στην ανάπτυξη και στη στασιμότητα, στον εκσυγχρονισμό και στην παράδοση, στο σήμερα και στο χθες. Το μόνο στοιχείο που παραμένει αμετάβλητο είναι η άγρια φυσική ομορφιά των βουνών και η γοητεία των πετρόχτιστων οικισμών.
Πηγή: Ταξίδια - Καθημερινή
