του Ιωάννη Μαυρομιχάλη*
Η έλλειψη ασβεστίου, ακόµα κι αν είναι οριακή, θα προκαλέσει αρχικά µείωση και αργότερα παύση της αυγοπαραγωγής για την προστασία της σκελετικού ιστού. Παρόλα αυτά, τα πρώτα σηµάδια έλλειψης ασβεστίου είναι (α) η αύξηση ραγισµένων αυγών και (β) η εµφάνιση αυγών µε λεπτό κέλυφος. Μέρος της διαδικασίας αντιµετώπισης από την Ariston Nutrition τέτοιου είδους προβληµάτων είναι και η αξιολόγηση των παρακάτω παραγόντων, που επηρεάζουν την πρόσληψη και αξιοποίηση του ασβεστίου.
- Η περιεκτικότητα του ασβεστίου στο σιτηρέσιο πρέπει να είναι µεταξύ 3.5 και 4.5%, ανάλογα µε τις συγκεκριµένες συνθήκες κάθε µονάδας, την ποιότητα των διαθέσιµων πρώτων υλών, την εποχή, το γενετικό υλικό, και φυσικά την ηλικία των πτηνών.
- Η κυρία πηγή ασβεστίου στα σιτηρέσια αυγοπαραγωγής στην Ελλάδα είναι η µαρµαρόσκονη, το οποίο πρέπει να χορηγείται σε συγκεκριµένη αναλογία µέτριων και µεγάλων κόκκων, ανάλογα µε το γενετικό υλικό (άσπρα ή κόκκινα αυγά) και την ηλικία των πτηνών.
- Η παρουσία συγκεκριµένων οργανικών οξέων έχει αποδειχθεί ότι αυξάνει την απορροφησιµότητα του ασβεστίου, ειδικά προς στο τέλος του αυγοπαραγωγικού κύκλου.
- Σε ορισµένες περιπτώσεις, η χορήγηση χονδρόκοκκου κελύφους οστρακοειδών, αν και ακριβότερο, µπορεί να βελτιώσει σχετικά γρήγορα την ποιότητα του κελύφους των αυγών.
- Η περίσσεια χλωρίου στο σιτηρέσιο (ακόµα και αν προέρχεται από νερό) επιδεινώνει την έλλειψη ασβεστίου, κυρίως το καλοκαίρι. Η χρήση δικαρβονικού νατρίου ενδυκνείεται.
- Ο πλεονάζων φώσφορος µειώνει επίσης την απορροφησιµότητα του ασβεστίου. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίον ο ολικός φώσφορος δεν πρέπει να υπερβαίνει την ελάχιστη ενδεικνυόµενη συγκέντρωση. Ο ρόλος της φυτάσης θα πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη.
- Η βιταµίνη D σχετίζεται άµεσα µε την απορρόφηση του ασβεστίου. Εποµένως πρέπει να βρίσκεται σε ικανοποιητικά επίπεδα στο σιτηρέσιο όταν τα πτηνά δεν έχουν επαρκή έκθεση σε ηλιακό φως. Ορισµένες µυκοτοξίνες, όµως, δεσµεύουν την βιταµίνη D, οξύνοντας έτσι το πρόβληµα.
- Τέλος, θα θέλαµε να επισηµάνουµε ότι ένα µεγάλο αυγό δεν περιέχει περισσότερο ανθρακικό ασβέστιο από ένα µικρότερο. Μια κότα αυγοπαραγωγής εναποθέτει περίπου 2 γραµµάρια ασβεστίου ανά αυγό ανεξαρτήτως του µεγέθους. Είναι επόµενο ότι τα µεγαλύτερα αυγά θα έχουν λεπτότερο κέλυφος! Η αύξηση της κατανάλωσης ασβεστίου δεν µπορεί από µόνη της να διορθώσει το πρόβληµα αυτό.
Συνοπτικά, η αποκατάσταση της ποιότητας του κελύφους των αυγών, δεν λύνεται µόνο µε αύξηση του ασβεστίου. Από την εµπειρία µας, λοιπόν, µπορούµε να πούµε ότι απαιτείται µια πολυπαραγοντική προσέγγιση σε βάθος.
*Ariston Nutrition - ∆ιευθύνοντα Σύµβουλου,
∆ιδάκτωροσ University of Illinois (USA),
µετεκπαιδευθείςαντα στο Kansas State University (USA)
