Αλλά η επιτυχία φέρνει την τεµπελιά και πολλές χώρες άρχισαν να θεωρούν τα επιτεύγµατά τους δεδοµένα. Ακόµη και οι επιτυχηµένες πολιτικές δεν εξαλείφουν όλα τα οικονοµικά προβλήµατα, και επειδή ο νεοφιλελευθερισµός ήταν η κυρίαρχη στρατηγική από τη δεκαετία του 1980 έως τη δεκαετία του 2000, οι δηµοσιολόγοι άρχισαν (λανθασµένα) να κατηγορούν τον νεοφιλελευθερισµό για τα εναποµείναντα οικονοµικά προβλήµατα. Η δυναµική των µεταρρυθµίσεων επιβραδύνθηκε και οι πολιτικές ξαναγύρισαν σε µια πιο κρατιστική κατεύθυνση.
Ωστόσο, όταν οι χώρες αντιµετωπίζουν σοβαρές οικονοµικές δυσκολίες, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής τους συνεχίζουν να αντιλαµβάνονται ότι ο νεοφιλελευθερισµός είναι το µόνο πλαίσιο που είναι αξιόπιστα αποτελεσµατικό. Από τους Financial Times: «Οι χώρες αυτές περιλαµβάνουν κυρίως την Τουρκία, την Αργεντινή, την Αίγυπτο, τη Νιγηρία και την Κένυα και έχουν κάποιο βάρος. Και οι πέντε αυτές µεταρρυθµιστικές χώρες βρίσκονται στις 40 µεγαλύτερες αναδυόµενες οικονοµίες, εποµένως η θετική τους στροφή καλύτερο ενισχύει και την παγκόσµια οικονοµική ανάκαµψη. Πληγωµένες από τον υψηλό πληθωρισµό, το χρέος και τα ελλείµµατά τους, είδαν τα συναλλαγµατικά τους ταµεία να αδειάζουν όταν τα παγκόσµια επιτόκια αυξήθηκαν απότοµα το 2022. Καθώς η αύξηση του κόστος δανεισµού έκανε ακόµη δυσκολότερο το πρόβληµα των χρεών τους, δεν είχαν άλλη επιλογή από το να αλλάξουν πορεία. Οι ηγέτες τους - οι οποίοι στην Αργεντινή, την Κένυα και τη Νιγηρία εξελέγησαν πρόσφατα µε εντολή για µεταρρυθµίσεις - δεν το οµολογούν φωναχτά, αλλά τα σχέδιά τους προήλθαν κατευθείαν από τις σελίδες της παλιάς και πολύ συκοφαντηµένης Συναίνεσης της Ουάσιγκτον. Η δηµοσιονοµική πειθαρχία και ο σεβασµός στις δυνάµεις της αγοράς είναι οι µόνες επιλογές πολιτικής που λειτουργούν όταν µια χώρα ξεµείνει από χρήµατα». Ο κρατισµός είναι µια πολυτέλεια που δεν έχουν οι χρεοκοπηµένες χώρες.
Ωστόσο, όταν οι χώρες αντιµετωπίζουν σοβαρές οικονοµικές δυσκολίες, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής τους συνεχίζουν να αντιλαµβάνονται ότι ο νεοφιλελευθερισµός είναι το µόνο πλαίσιο που είναι αξιόπιστα αποτελεσµατικό. Από τους Financial Times: «Οι χώρες αυτές περιλαµβάνουν κυρίως την Τουρκία, την Αργεντινή, την Αίγυπτο, τη Νιγηρία και την Κένυα και έχουν κάποιο βάρος. Και οι πέντε αυτές µεταρρυθµιστικές χώρες βρίσκονται στις 40 µεγαλύτερες αναδυόµενες οικονοµίες, εποµένως η θετική τους στροφή καλύτερο ενισχύει και την παγκόσµια οικονοµική ανάκαµψη. Πληγωµένες από τον υψηλό πληθωρισµό, το χρέος και τα ελλείµµατά τους, είδαν τα συναλλαγµατικά τους ταµεία να αδειάζουν όταν τα παγκόσµια επιτόκια αυξήθηκαν απότοµα το 2022. Καθώς η αύξηση του κόστος δανεισµού έκανε ακόµη δυσκολότερο το πρόβληµα των χρεών τους, δεν είχαν άλλη επιλογή από το να αλλάξουν πορεία. Οι ηγέτες τους - οι οποίοι στην Αργεντινή, την Κένυα και τη Νιγηρία εξελέγησαν πρόσφατα µε εντολή για µεταρρυθµίσεις - δεν το οµολογούν φωναχτά, αλλά τα σχέδιά τους προήλθαν κατευθείαν από τις σελίδες της παλιάς και πολύ συκοφαντηµένης Συναίνεσης της Ουάσιγκτον. Η δηµοσιονοµική πειθαρχία και ο σεβασµός στις δυνάµεις της αγοράς είναι οι µόνες επιλογές πολιτικής που λειτουργούν όταν µια χώρα ξεµείνει από χρήµατα». Ο κρατισµός είναι µια πολυτέλεια που δεν έχουν οι χρεοκοπηµένες χώρες.
