Καταρχάς, στην ημερίδα τονίστηκε η ποιότητα του ελληνικού ελαιολάδου και παρουσιάστηκαν οι παράγοντες που την επηρεάζουν. Σύμφωνα με την Αντωνία Τριχοπούλου, καθηγήτρια της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Αντιπρόεδρο του Ελληνικού Ιδρύματος Υγείας, το πλεονέκτημα της Ελλάδας δεν είναι η ποσότητα, όπως στην περίπτωση της Ισπανίας, αλλά η ποιότητα. Όπως είπε, «με την επιστημονική γνώση θα μπορούσαμε να καταξιώσουμε το ελληνικό ελαιόλαδο, καθώς χωρίς επιστημονική τεκμηρίωση, δε γίνεται να προβληθεί ένα προϊόν». Ωστόσο, «αν και αγωνιστήκαμε τόσο πολύ, το ελληνικό ελαιόλαδο δεν ακούγεται στο εξωτερικό, κάτι που φαίνεται από τα νούμερα των εξαγωγών μας». Όμως, όπως τόνισε ο Κώστας Στουρνάρας από το Τμήμα Ελαίας του Υπ.Α.Α.Τ., «το θέμα δεν είναι η ποιότητα των ελληνικών ελαιολάδων αλλά ποιος είναι έτοιμος και διατεθειμένος στην Ελλάδα να επενδύσει σε αυτή την ποιότητα».
Όσον αφορά τους παράγοντες που επηρεάζουν την ποιότητα του προϊόντος, σύμφωνα με την Στέλλα Ιωσηφίδου από το Εργαστήριο λιπών και ελαίων του Γενικού Χημείου του Κράτους, αυτοί είναι «η γεωγραφική περιοχή, η ποικιλία και η ποιότητα του ελαιοκάρπου». Από την άλλη, το σύστημα παραλαβής του ελαιολάδου (διφασικό ή τριφασικό) δε δημιουργεί διαφορές στα ποιοτικά χαρακτηριστικά του, όπως προκύπτει από έρευνες του Εργαστηρίου Χημείας και Τεχνολογίας Τροφίμων του Α.Π.Θ. και του Εργαστηρίου Λιπών και Ελαίων, που παρουσίασε η Μαρία Τσιμίδου και η Στέλλα Ιωσηφίδου αντίστοιχα.
Σύμφωνα με την Ελένη Μποτίστη, προϊστάμενη του Εργαστηρίου Υπολειμμάτων Φυτοφαρμάκων του Γεν. Χημείου του Κράτους, η οποία παρουσίασε τα αποτελέσματα ελέγχου υπολειμμάτων φυτοφαρμάκων σε ελαιόλαδα, «παρατηρείται χαμηλό ποσοστό υπολειμματικότητας», και μάλιστα «έχουν μειωθεί οι συγκεντρώσεις σε ορισμένα ευρήματα, όπως το φένθιον».
Όπως παρουσίασε η Ζήνια Σπυράντη, διευθύντρια Ποιότητας και Επικοινωνίας στο εργοστάσιο της ΕΛΑΪΣ, από την εξέταση φρέσκων φετινών ελαιολάδων προκύπτει ότι τα ελληνικά ελαιόλαδα δεν έχουν πρόβλημα όσον αφορά τα διγλυκερίδια, τις πυροφαιοφυτίνες και τους επιμολυντές». Όπως τόνισε, «έχουμε καλό ελαιόλαδο αλλά αν θέλουμε να το καταστήσουμε το καλύτερο του κόσμου, είναι απαραίτητο να το διασφαλίσουμε και να συνεργαστούμε όλοι οι εμπλεκόμενοι».
Επιπλέον, όπως τόνισαν οι ομιλητές, πρέπει να αξιοποιηθεί η οργανοληπτική εξέταση, η οποία, όπως είπε ο κ. Αλεξόπουλος από το Τμήμα διεργαστηριακών μελετών του Γενικού Χημείου του Κράτους, βασίζεται στη γεύση και την οσμή, είναι πολύ σημαντική και δεν μπορεί να αντικατασταθεί με άλλη.
Τη σημασία της οργανοληπτικής αξιολόγησης τόνισε και η Έφη Χριστοπούλου, χημικός εμπειρογνώμων, καθώς «τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά καταλαβαίνει και ο καταναλωτής». Όπως πρόσθεσε, «οι Ιταλοί αξιοποιούν αυτά τα χαρακτηριστικά και έτσι πρέπει να γίνεται». Αντιθέτως, «εδώ έχουμε μείνει στην οξύτητα».
Εκτός από την αξιοποίηση της οργανοληπτικής αξιολόγησης, στη διαφήμιση του ποιοτικού ελαιολάδου μπορεί να συμβάλλει και η εκπαίδευση, η οποία πρέπει να ξεκινάει από το σχολείο, σύμφωνα με τη Λόλα Καππάτου, Γεν. Δ/ντρια παραγωγής του εργοστασίου ΕΛΑΪΣ, καθώς υπάρχουν πολλοί καταναλωτές που δεν προτιμούν το αγουρέλαιο, παρά την ποιότητά του, λόγω της πικρής του γεύσης. Χαρακτηριστικό της «έλλειψης εκπαίδευσης», όπως σημείωσε ο Κώστας Κοτροκόης είναι ότι δεν υπάρχει καμία έδρα πανεπιστημίου στην Ελλάδα που να ασχολείται με τα θέματα του ελαιολάδου, σε αντίθεση με την Ιταλία, όπου «το ’98 υπήρχαν 18 έδρες ελαιολάδου». «Δεν είμαστε προετοιμασμένοι και δεν έχουμε στρατηγική, με την οποία μία χώρα και ένας κλάδος πάει μπροστά», επισήμανε ο Άγγελος Μοχλούλης, γεν. διευθυντής της PIERALISI HELLAS.
Επίσης, στην ημερίδα παρουσιάστηκαν από τον Γιώργο Σειραγάκη, τεχνικό διευθυντή της Foodallergenslab, οι απαιτήσεις εργαστηριακών ελέγχων για εξαγωγές ελαιολάδου στη Ρωσία, την Κίνα και τις Η.Π.Α. και αναλύθηκαν από την κυρία Χριστοπούλου τα υπέρ και τα κατά της τροποποίησης ορίων του Κανονισμού 2568/91 για το παρθένο ελαιολάδο.
Τέλος, απονεμήθηκαν τα εταιρικά βραβεία «ΚΟΤΙΝΟΣ 2013», «Συσκευασίας» και Ποιότητας».
Η εκδήλωση διοργανώθηκε με την υποστήριξη του «Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών Τυποποίησης Ελαιολάδου– ΣΕΒΙΤΕΛ ΑΜΚΕΠΕ» και του Ελληνικού Κέντρου Εξαγωγών και Προώθησης Ελαιολάδου – ΕΚΕΠΕ, με χορηγούς τις εταιρείες: SOPEXA HELLAS ΑΕ, PIERALISI HALLAS ΑΕ, FILTER TECH, ΑΣΤΕΡΙΑΔΗΣ ΑΕ και FOOD ALLERGENS LAB και χορηγούς επικοινωνίας την εφημερίδα AGRENDA, το Agronews.gr, το περιοδικό «el» και το olivenews.gr.
Όσον αφορά τους παράγοντες που επηρεάζουν την ποιότητα του προϊόντος, σύμφωνα με την Στέλλα Ιωσηφίδου από το Εργαστήριο λιπών και ελαίων του Γενικού Χημείου του Κράτους, αυτοί είναι «η γεωγραφική περιοχή, η ποικιλία και η ποιότητα του ελαιοκάρπου». Από την άλλη, το σύστημα παραλαβής του ελαιολάδου (διφασικό ή τριφασικό) δε δημιουργεί διαφορές στα ποιοτικά χαρακτηριστικά του, όπως προκύπτει από έρευνες του Εργαστηρίου Χημείας και Τεχνολογίας Τροφίμων του Α.Π.Θ. και του Εργαστηρίου Λιπών και Ελαίων, που παρουσίασε η Μαρία Τσιμίδου και η Στέλλα Ιωσηφίδου αντίστοιχα.
Σύμφωνα με την Ελένη Μποτίστη, προϊστάμενη του Εργαστηρίου Υπολειμμάτων Φυτοφαρμάκων του Γεν. Χημείου του Κράτους, η οποία παρουσίασε τα αποτελέσματα ελέγχου υπολειμμάτων φυτοφαρμάκων σε ελαιόλαδα, «παρατηρείται χαμηλό ποσοστό υπολειμματικότητας», και μάλιστα «έχουν μειωθεί οι συγκεντρώσεις σε ορισμένα ευρήματα, όπως το φένθιον».
Όπως παρουσίασε η Ζήνια Σπυράντη, διευθύντρια Ποιότητας και Επικοινωνίας στο εργοστάσιο της ΕΛΑΪΣ, από την εξέταση φρέσκων φετινών ελαιολάδων προκύπτει ότι τα ελληνικά ελαιόλαδα δεν έχουν πρόβλημα όσον αφορά τα διγλυκερίδια, τις πυροφαιοφυτίνες και τους επιμολυντές». Όπως τόνισε, «έχουμε καλό ελαιόλαδο αλλά αν θέλουμε να το καταστήσουμε το καλύτερο του κόσμου, είναι απαραίτητο να το διασφαλίσουμε και να συνεργαστούμε όλοι οι εμπλεκόμενοι».
Επιπλέον, όπως τόνισαν οι ομιλητές, πρέπει να αξιοποιηθεί η οργανοληπτική εξέταση, η οποία, όπως είπε ο κ. Αλεξόπουλος από το Τμήμα διεργαστηριακών μελετών του Γενικού Χημείου του Κράτους, βασίζεται στη γεύση και την οσμή, είναι πολύ σημαντική και δεν μπορεί να αντικατασταθεί με άλλη.
Τη σημασία της οργανοληπτικής αξιολόγησης τόνισε και η Έφη Χριστοπούλου, χημικός εμπειρογνώμων, καθώς «τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά καταλαβαίνει και ο καταναλωτής». Όπως πρόσθεσε, «οι Ιταλοί αξιοποιούν αυτά τα χαρακτηριστικά και έτσι πρέπει να γίνεται». Αντιθέτως, «εδώ έχουμε μείνει στην οξύτητα».
Εκτός από την αξιοποίηση της οργανοληπτικής αξιολόγησης, στη διαφήμιση του ποιοτικού ελαιολάδου μπορεί να συμβάλλει και η εκπαίδευση, η οποία πρέπει να ξεκινάει από το σχολείο, σύμφωνα με τη Λόλα Καππάτου, Γεν. Δ/ντρια παραγωγής του εργοστασίου ΕΛΑΪΣ, καθώς υπάρχουν πολλοί καταναλωτές που δεν προτιμούν το αγουρέλαιο, παρά την ποιότητά του, λόγω της πικρής του γεύσης. Χαρακτηριστικό της «έλλειψης εκπαίδευσης», όπως σημείωσε ο Κώστας Κοτροκόης είναι ότι δεν υπάρχει καμία έδρα πανεπιστημίου στην Ελλάδα που να ασχολείται με τα θέματα του ελαιολάδου, σε αντίθεση με την Ιταλία, όπου «το ’98 υπήρχαν 18 έδρες ελαιολάδου». «Δεν είμαστε προετοιμασμένοι και δεν έχουμε στρατηγική, με την οποία μία χώρα και ένας κλάδος πάει μπροστά», επισήμανε ο Άγγελος Μοχλούλης, γεν. διευθυντής της PIERALISI HELLAS.
Επίσης, στην ημερίδα παρουσιάστηκαν από τον Γιώργο Σειραγάκη, τεχνικό διευθυντή της Foodallergenslab, οι απαιτήσεις εργαστηριακών ελέγχων για εξαγωγές ελαιολάδου στη Ρωσία, την Κίνα και τις Η.Π.Α. και αναλύθηκαν από την κυρία Χριστοπούλου τα υπέρ και τα κατά της τροποποίησης ορίων του Κανονισμού 2568/91 για το παρθένο ελαιολάδο.
Τέλος, απονεμήθηκαν τα εταιρικά βραβεία «ΚΟΤΙΝΟΣ 2013», «Συσκευασίας» και Ποιότητας».
Η εκδήλωση διοργανώθηκε με την υποστήριξη του «Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών Τυποποίησης Ελαιολάδου– ΣΕΒΙΤΕΛ ΑΜΚΕΠΕ» και του Ελληνικού Κέντρου Εξαγωγών και Προώθησης Ελαιολάδου – ΕΚΕΠΕ, με χορηγούς τις εταιρείες: SOPEXA HELLAS ΑΕ, PIERALISI HALLAS ΑΕ, FILTER TECH, ΑΣΤΕΡΙΑΔΗΣ ΑΕ και FOOD ALLERGENS LAB και χορηγούς επικοινωνίας την εφημερίδα AGRENDA, το Agronews.gr, το περιοδικό «el» και το olivenews.gr.
