Έτσι οι ελληνικές εξαγωγικές επιχειρήσεις θα μπορούν να εντάξουν στη γκάμα των προϊόντων τους και το συγκεκριμένο πυρηνέλαιο, όπως κάνουν εξαγωγείς από την Ιταλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία. Είναι μάλιστα τόσο μεγάλη η ζήτηση του συγκεκριμένου λαδιού από το εξωτερικό, που οι πελάτες των Ελλήνων εξαγωγέων τους προτείνουν και μάλιστα ειρωνικά, να το προμηθεύονται από άλλες χώρες!
Το συγκεκριμένο προϊόν δεν παράγεται στη χώρα μας επειδή απαγορεύεται η λεγόμενη επεξεργασία repasso, του ελαιοπυρήνα. Όπως προβλέπει απόφαση του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Φυσικών Πόρων η ελαιοπυρήνα επεξεργάζεται αποκλειστικά από τα πυρηνελαιουργεία.
Σύμφωνα με το σύνδεσμο Τυποποιητών και Ελαιουργών, με την επεξεργασία repasso προστατεύεται το περιβάλλον από τον κατσίγαρο και εξοικονομούνται μεγάλες ποσότητες νερού.
Όπως επισημαίνει ο σύνδεσμος Τυποποιητών Ελαιόλαδου και Ελαιουργών Κρήτης απευθυνόμενος στα υπουργεία Ανάπτυξης, Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Φυσικών Πόρων και Αγροτικής Ανάπτυξης «με την επεξεργασία repasso θα ανακτάται περίπου το 45-50% του ελαίου που περιέχεται στην πυρήνα. Το συγκεκριμένο λάδι, παρόλο που κατατάσσεται, σύμφωνα με αναλύσεις που έχουν γίνει, στα ακατέργαστα πυρηνέλαια, έχει σχετικά υψηλή τιμή αφού η οξύτητα του και όλες οι άλλες αναλύσεις είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση από τα κλασικά πυρηνέλαια που παράγονται με χημικό τρόπο
Την τελευταία εικοσαετία, επισημαίνει ο Σύνδεσμος, λόγω της σταδιακά αυξανόμενης αυστηρότητας στους κανονισμούς που διέπουν το ελαιόλαδο, πολλά ελαιόλαδα πλέον χαρακτηρίζονται σαν πυρηνέλαια (ανάλυση κηρών, ερυθροδιόλη, ουβαόλη, κλπ). Από τη ζήτηση που έχουν τα μέλη μας από πελάτες του εξωτερικού, μας ζητάνε πυρηνέλαιο από φυγοκέντριση αντί για το κλασικό εκχυλισμένο πυρηνέλαιο με εξάνιο, το οποίο είναι φιλικότερο στο περιβάλλον και όχι επιβαρυμένο χημικά, όπως το κλασικά παραγόμενο πυρηνέλαιο.
Η αδυναμία όμως παραγωγής repasso στη χώρα μας όπως συμβαίνει στην Ιταλία, Πορτογαλία και Ισπανία, μας στερεί αυτή την διέξοδο και όπως φαίνεται χάνουμε ένα κομμάτι της αγοράς το οποίο θα το κερδίσουν οι άλλες χώρες που ήδη έχουν προχωρήσει σε αυτό. Ειρωνικά μάλιστα προτρέπουν τους Έλληνες εξαγωγείς, να προμηθευτούν το συγκεκριμένο προϊόν από τις παραπάνω χώρες
Η αγορά της ελαιοπυρήνας συμφώνα με την ισχύουσα νομοθεσία πρέπει να παραδίδεται στα πυρηνελαιουργεία. Κανένα ελαιουργείο στην Ελλάδα δεν έχει το δικαίωμα να επεξεργαστεί, ούτε repasso, ούτε να πουλήσει την ελαιοπυρήνα κάπου αλλού»
Χαμηλές τιμές από τα πυρηνελαιουργεία Σύμφωνα με το Σύνδεσμο, «τα πυρηνελαιουργεία δίνουν πολύ χαμηλές τιμές στην ελαιοπυρήνα και τα ελαιουργεία βρίσκονται σε μια κατάσταση ομηρίας, αφού για να πουλήσουν την παραγόμενη ελαιοπυρήνα πρέπει η παραγωγή της να προέρχεται από ελαιουργεία 3 φάσεων και να είναι φτηνή. Η εκμετάλλευση γίνεται πλέον προκλητικά και σε ακραίο βαθμό. Έχουμε περιοχές στην ελληνική επικράτεια, που η ελαιοπυρήνα πληρώνεται 10 ευρώ ο τόνος παραδοτέα στο πυρηνελαιουργείο και σε άλλες περιοχές η ίδια ποιότητα πληρώνεται 50 ευρώ ο τόνος. Θα πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι το πυρηνόξυλο που πωλείται στην αγορά για θέρμανση, φτάνει τα 130 ευρώ ο τόνος και το πυρηνέλαιο bruto, πωλείται από 0,85-1,30 ευρώ το κιλό με βάση 10 οξέα.
Τα ελαιουργεία δεν μπορούν να βγάλουν τα έξοδα τους»
Εξοικονόμηση νερού Όπως επισημαίνουν οι τυποποιητές και οι ελαιουργοί «το ελαιουργείο έχει την δυνατότητα να δουλεύει δύο φάσεις , τότε τα οφέλη που προκύπτουν είναι τα εξής:
Εάν λάβουμε υπόψη μας , ότι στην Ελλάδα λειτουργούν περίπου 2.500 ελαιουργεία με τουλάχιστον ένα λυματοστάσιο το κάθε ένα, πόσο λιγότερα λύματα οσμές και βρωμιά θα αποφύγουμε.
Η λειτουργία των ελαιουργείων όπως επιβάλλεται από την νομοθεσία , ουσιαστικά αναγκάζει τους ελαιουργούς να σπαταλήσουν την ποσότητα 500.000 τόνων νερού για την λειτουργία τους και την απόρριψη τους τελικά στο περιβάλλον περίπου 500.000 τόνων λυμάτων ετησίως. Η εικόνα που δίδεται είναι ότι τα ελαιουργεία μολύνουν και τα πυρηνελαιουργεία όχι. Δεν λαμβάνουμε υπόψη μας ούτε το εξάνιο που φεύγει στην ατμόσφαιρα, ούτε τις εξατμιζόμενες ποσότητες καπνών από τα πυρηνελαιουργεία
Πολλά επαγγέλματα τα τελευταία χρόνια έχουν ανοίξει αλλά η διάθεση της πυρήνας παραμένει όπως ήταν πριν δεκαετίες. Η επιμονή αυτή δημιουργεί προβλήματα και αδιέξοδα.
Με την ευκαιρία της παρούσας επιστολής ο σύνδεσμος μας θα επιθυμούσε να εκφράσει την πεποίθηση του ότι θεωρεί επιτακτική ανάγκη την αλλαγή του θεσμικού πλαισίου και της απάλειψης του κανονισμού Ζ8, που υποχρεώνει τους ελαιουργούς να διαθέτουν την ελαιοπυρήνα μόνο στα πυρηνελαιουργεία».
Το συγκεκριμένο προϊόν δεν παράγεται στη χώρα μας επειδή απαγορεύεται η λεγόμενη επεξεργασία repasso, του ελαιοπυρήνα. Όπως προβλέπει απόφαση του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Φυσικών Πόρων η ελαιοπυρήνα επεξεργάζεται αποκλειστικά από τα πυρηνελαιουργεία.
Σύμφωνα με το σύνδεσμο Τυποποιητών και Ελαιουργών, με την επεξεργασία repasso προστατεύεται το περιβάλλον από τον κατσίγαρο και εξοικονομούνται μεγάλες ποσότητες νερού.
Όπως επισημαίνει ο σύνδεσμος Τυποποιητών Ελαιόλαδου και Ελαιουργών Κρήτης απευθυνόμενος στα υπουργεία Ανάπτυξης, Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Φυσικών Πόρων και Αγροτικής Ανάπτυξης «με την επεξεργασία repasso θα ανακτάται περίπου το 45-50% του ελαίου που περιέχεται στην πυρήνα. Το συγκεκριμένο λάδι, παρόλο που κατατάσσεται, σύμφωνα με αναλύσεις που έχουν γίνει, στα ακατέργαστα πυρηνέλαια, έχει σχετικά υψηλή τιμή αφού η οξύτητα του και όλες οι άλλες αναλύσεις είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση από τα κλασικά πυρηνέλαια που παράγονται με χημικό τρόπο
Την τελευταία εικοσαετία, επισημαίνει ο Σύνδεσμος, λόγω της σταδιακά αυξανόμενης αυστηρότητας στους κανονισμούς που διέπουν το ελαιόλαδο, πολλά ελαιόλαδα πλέον χαρακτηρίζονται σαν πυρηνέλαια (ανάλυση κηρών, ερυθροδιόλη, ουβαόλη, κλπ). Από τη ζήτηση που έχουν τα μέλη μας από πελάτες του εξωτερικού, μας ζητάνε πυρηνέλαιο από φυγοκέντριση αντί για το κλασικό εκχυλισμένο πυρηνέλαιο με εξάνιο, το οποίο είναι φιλικότερο στο περιβάλλον και όχι επιβαρυμένο χημικά, όπως το κλασικά παραγόμενο πυρηνέλαιο.
Η αδυναμία όμως παραγωγής repasso στη χώρα μας όπως συμβαίνει στην Ιταλία, Πορτογαλία και Ισπανία, μας στερεί αυτή την διέξοδο και όπως φαίνεται χάνουμε ένα κομμάτι της αγοράς το οποίο θα το κερδίσουν οι άλλες χώρες που ήδη έχουν προχωρήσει σε αυτό. Ειρωνικά μάλιστα προτρέπουν τους Έλληνες εξαγωγείς, να προμηθευτούν το συγκεκριμένο προϊόν από τις παραπάνω χώρες
Η αγορά της ελαιοπυρήνας συμφώνα με την ισχύουσα νομοθεσία πρέπει να παραδίδεται στα πυρηνελαιουργεία. Κανένα ελαιουργείο στην Ελλάδα δεν έχει το δικαίωμα να επεξεργαστεί, ούτε repasso, ούτε να πουλήσει την ελαιοπυρήνα κάπου αλλού»
Τα ελαιουργεία δεν μπορούν να βγάλουν τα έξοδα τους»
- Σημαντική εξοικονόμηση νερού , 500.000 μ3, διότι η λειτουργία 2 φάσεων δεν θέλει πρόσθετο νερό , όπου με τη λειτουργία τριών φάσεων γίνονται απόβλητα.
- Πολύ λιγότερα λύματα στις εξατμισοδεξαμενές, διότι υπολογίζουμε ότι για κάθε κιλό παραγόμενου ελαιολάδου θέλουμε 1,5 κιλό νερού παραπάνω για να μπορέσει να δουλέψει το decanter στις τρεις φάσεις. Όλο αυτό το παραπάνω νερό τελικά πάει στα λυματοστάσια (εξατμισοδεξαμενές).
- Έσοδα για το ελαιουργείο που μπορεί να τα επενδύσει πλέον σε εκσυγχρονισμό και σταδιακή μείωση του δικαιώματος στους παραγωγούς.
- Θα αναγκαστούν και τα πυρηνελαιουργεία να εκσυγχρονιστούν.
Εάν λάβουμε υπόψη μας , ότι στην Ελλάδα λειτουργούν περίπου 2.500 ελαιουργεία με τουλάχιστον ένα λυματοστάσιο το κάθε ένα, πόσο λιγότερα λύματα οσμές και βρωμιά θα αποφύγουμε.
Η λειτουργία των ελαιουργείων όπως επιβάλλεται από την νομοθεσία , ουσιαστικά αναγκάζει τους ελαιουργούς να σπαταλήσουν την ποσότητα 500.000 τόνων νερού για την λειτουργία τους και την απόρριψη τους τελικά στο περιβάλλον περίπου 500.000 τόνων λυμάτων ετησίως. Η εικόνα που δίδεται είναι ότι τα ελαιουργεία μολύνουν και τα πυρηνελαιουργεία όχι. Δεν λαμβάνουμε υπόψη μας ούτε το εξάνιο που φεύγει στην ατμόσφαιρα, ούτε τις εξατμιζόμενες ποσότητες καπνών από τα πυρηνελαιουργεία
Πολλά επαγγέλματα τα τελευταία χρόνια έχουν ανοίξει αλλά η διάθεση της πυρήνας παραμένει όπως ήταν πριν δεκαετίες. Η επιμονή αυτή δημιουργεί προβλήματα και αδιέξοδα.
Με την ευκαιρία της παρούσας επιστολής ο σύνδεσμος μας θα επιθυμούσε να εκφράσει την πεποίθηση του ότι θεωρεί επιτακτική ανάγκη την αλλαγή του θεσμικού πλαισίου και της απάλειψης του κανονισμού Ζ8, που υποχρεώνει τους ελαιουργούς να διαθέτουν την ελαιοπυρήνα μόνο στα πυρηνελαιουργεία».
