Έλλειψη καθοδήγησης και τεχνογνωσίας έθρεψαν τη «φούσκα» των σαλιγκαριών

Ακόμη, όμως κι όσοι έχουν μείνει και αναπτύσσουν τη δραστηριότητα, το κάνουν χωρίς να συνεργάζονται με συναδέλφους τους, για να δημιουργηθεί  μια κρίσιμη μάζα παραγωγής ικανή να ικανοποιήσει τη ζήτηση από το εξωτερικό και χωρίς, οι πιο πολλοί, να τυποποιούν το προϊόν τους,  ώστε να αποκτήσει προστιθέμενη αξία.

Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζεται ο Αβραάμ Νικολαϊδης, γεωπόνος στον ΕΛΓΟ – Δήμητρα της Δράμας, τονίζοντας πως «αν και σε όλη την Ελλάδα δημιουργήθηκαν 300 μονάδες σαλιγκαροτροφίας, εκτακτικής και εντατικής εκτροφής, κατά τα τελευταία τρία χρόνια, δυστυχώς σήμερα το 80% δεν λειτουργούν γιατί κρίθηκαν ασύμφορες»

«Μεγάλο πατατράκ, χάθηκαν λεφτά»
Ειδικός στην εκτροφή σαλιγκαριών, ο συνομιλητής μας, ήταν βασικός ομιλητής σε ημερίδα στη Δράμα, με θέμα «Σαλιγκαροτροφία: Φθινοπωρινές εργασίες για την εγκατάσταση εκτροφείου εκτατικής εκτροφής», μας αναφέρει ότι χάθηκαν πολλά λεφτά. «Έπαθαν μεγάλο πατατράκ. Μόνο στο νομό Ξάνθης, από όσο γνωρίζω προσωπικά, έχουν αναστείλει τη λειτουργία τους 30 εκτροφές σαλιγκαριών και οι επενδυτές έχασαν από 25.000 έως και 80.000 ευρώ ο καθένας», εξηγεί για να προσθέσει πως λίγο-πολύ ίδια είναι η εικόνα σε όλη την Ελλάδα, πλην λίγων εξαιρέσεων

Το αίτιο για την εξέλιξη αυτή, όπως επισημαίνει, έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι μονάδες δεν έλαβαν καλή τεχνογνωσία, ενώ κάποιες εταιρείες τους άφησαν ξεκρέμαστους και αυτό είχε ως συνέπεια οι αποδόσεις να περιοριστούν, κατά μέσο όρο, σε μόλις 100-150 κιλά ανά στρέμμα, στις εκτατικές εκτροφές, όταν για να μην «μπαίνει μέσα μια τέτοια θα πρέπει να έχει παραγωγή κατ’ ελάχιστον 1 τόνο το στρέμμα»

Μια ικανοποιητική απόδοση, βέβαια, για τις ανοικτού τύπου εκτροφές κυμαίνεται στους 2-3 τόνους σαλιγκαριών ανά στρέμμα, ενώ στις εντατικές (κλειστού τύπου) για τη Β. Ελλάδα η απόδοση, σύμφωνα με τον γεωπόνο του ΕΛΓΟ, είναι 3-4 τόνοι και έως 7 τόνοι (για πολύ καλές μονάδες) στη Νότια Ελλάδα, όπου η θερμοκρασία επιτρέπει παραγωγή όλο το χρόνο

Τώρα που ξεχώρισε η ήρα από το στάρι«Παρά τα προβλήματα, που εμφανίστηκαν κυρίως από το γεγονός ότι παίχθηκαν παιχνίδια στην πλάτη των επενδυτών, ο κλάδος έχει προοπτικές ανάπτυξης», εκτιμά ο κ. Νικολαϊδης και προσθέτει: «Τώρα που ξεκαθάρισε η ήρα από το στάρι, όσοι έχουν μείνει στη δραστηριότητα έχουν καλύτερα περιθώρια να επιβιώσουν. Όμως, χρειάζεται προσοχή, συνεργασίες μεταξύ επιχειρηματιών και οργάνωση για να συγκεντρωθούν οι απαραίτητοι όγκοι που ζητούν στο εξωτερικό και να τυποποιηθεί το προϊόν. Όσο για τους νέους που ενδιαφέρονται να μπουν στο αντικείμενο εκείνο που έχει αξία να γνωρίζουν είναι να ψάξουν να βρουν πού θα διαθέσουν την παραγωγή τους και μετά να επενδύσουν». Γενικώς πάντως, φαίνεται να έχει χαθεί ο αρχικός ενθουσιασμός για τη δραστηριότητα, κάτι που επιβεβαιώθηκε κι από τη μικρή προσέλευση στην ημερίδα.

 
Λιάμης Λεωνίδας