Με τις προθεσμίες για την αποδοχή των προσφορών σύνδεσης να εκπνέουν μήνα με το μήνα και το ΥΠΕΚΑ να μην είναι διατεθειμένο, όπως φαίνεται, να χορηγήσει νέες παρατάσεις, ο κίνδυνος για χιλιάδες «αγροτικά» έργα να τεθούν… ανεπιστρεπτί στο αρχείο είναι πια κάτι παραπάνω από ορατός.
Επιπλέον, όσοι αγρότες έκαναν το «λάθος» να πληρώσουν για τους όρους και τις δαπάνες σύνδεσης αλλά τώρα δεν διαθέτουν τους απαραίτητους πόρους για να συνεχίσουν, αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να χάσουν –και- τις εγγυητικές επιστολές των 15.000 ευρώ.
Όπως έγραψαν σε προηγούμενα ρεπορτάζ το Agronews και η εφημερίδα Agrenda, τους τελευταίους δύο μήνες η ΔΕΗ έχει αρχίσει να θέτει σε εφαρμογή την επιχείρηση «Εκκαθάριση των αιτημάτων για φ/β» με το επιχείρημα ότι πρέπει να… φύγουν από τη μέση αιτήματα που αδυνατούν ή δεν πρόκειται να υλοποιηθούν, ώστε να απελευθερωθεί «ηλεκτρικός χώρος» για επενδύσεις που μπορούν να πραγματοποιηθούν.
Στο πλαίσιο αυτό αρκετοί αγρότες έχουν ήδη παραλάβει επιστολές με τις οποίες ειδοποιούνται ότι εφόσον η διορία για την αποδοχή των προσφορών έχει εκπνεύσει και θετική απάντηση δεν έχει δοθεί, ο φάκελός τους μπαίνει οριστικά στο αρχείο.
Φυσικά, ο κύριος παράγοντας που αποτρέπει τους επαγγελματίες του αγροτικού χώρου από το να αποδεχθούν τις προσφορές δεν είναι άλλος από την οικονομική καχεξία. Πιο συγκεκριμένα, η αδυναμία πρόσβασης σε τραπεζικό δανεισμό (αφού οι τράπεζες εξακολουθούν να κρατούν τις ερμητικά κλειστές τις κάνουλες), καθώς και η έλλειψη ιδίων πόρων.
Δεν είναι τυχαίο ότι, σύμφωνα με στοιχεία της ίδιας της ΔΕΗ, από τα περίπου 5.500 αγροτικά φωτοβολταϊκά που πήραν προσφορές σύνδεσης, μόνο το 50% εξ αυτών έχει ανταποκριθεί στις οικονομικές υποχρεώσεις του, ενώ μέχρι σήμερα έχουν κατασκευαστεί και λειτουργήσει μόλις 200.
Η λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά (με την εγγυητική)
Σε αδιέξοδο, όμως, βρίσκονται και όσοι αποφάσισαν να αποδεχθούν τις προσφορές πληρώνοντας τους όρους και τις δαπάνες σύνδεσης με στόχο να κατοχυρώσουν- όπως προβλέπει ο νόμος- την εγγυημένη τιμή. Πολλοί από αυτούς διαπιστώνουν τώρα με… τρόμο είτε ότι δεν διαθέτουν τα ίδια κεφάλαια, είτε ότι τα τραπεζικά ιδρύματα τα οποία τους είχαν υποσχεθεί δάνεια υπαναχωρούν.
Σύμφωνα με το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο, αυτή η κατηγορία –επίδοξων- επενδυτών δεν δικαιούται επιστροφή των εγγυητικών επιστολών που έχουν καταθέσει η οποία μάλιστα καταπίπτει υπέρ του ΛΑΓΗΕ (πρώην ΔΕΣΜΗΕ).
Σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς, η λύση σε αυτή την περίπτωση μπορεί να δοθεί είτε με αλλαγή του νόμου και/ή νέα υπουργική απόφαση (κάτι που δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα), είτε με αλλαγή της στάσης των τραπεζών (κάτι που επίσης δεν φαίνεται πιθανό στην παρούσα συγκυρία).
Οι ίδιοι παράγοντες σημειώνουν ότι αυτή η «λεπτομέρεια», αν και καθίσταται σαφής από το νομοθέτη, δεν διευκρινίστηκε σε πολλούς αγρότες από τα μελετητικά γραφεία ή τις εταιρείες φωτοβολταϊκών που ανέλαβαν να προωθήσουν το αίτημά τους ή να καταρτίσουν το φάκελό τους.
Με αποτέλεσμα, φυσικά, αυτή τη στιγμή οι παραγωγοί να βρίσκονται προ αρνητικής εκπλήξεως…
Προσφυγές στη ΡΑΕ από τους απλήρωτους παραγωγούς
Την ίδια ώρα, άλυτα παραμένουν στην πλειοψηφία τους τα προβλήματα ρευστότητας στην αγορά ενέργειας. Ήδη ο Σύνδεσμος Παραγωγών Ενέργειας με Φωτοβολταϊκά (ΣΠΕΦ) με ανακοίνωσή του αναγγέλλει προσφυγές στη διαιτησία της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας για τις καθυστερήσεις πληρωμών από τον λειτουργό της αγοράς (ΛΑΓΗΕ).
Ο ΣΠΕΦ κάνει λόγο για καθυστερήσεις πληρωμών προς τους παραγωγούς «πράσινης» ενέργειας οι οποίες ξεπερνούν τους τρεις μήνες και τονίζει ότι οι παραγωγοί θα προσφύγουν εντός της εβδομάδας κατά του ΛΑΓΗΕ ζητώντας και τη λήψη προσωρινών μέτρων «με στόχο την άμεση εκταμίευση μέρους των υπερήμερων οφειλών».
«Οι ηλεκτροπαραγωγοί από φωτοβολταϊκά μη διαθέτοντας απολύτως κανένα άλλο έσοδο από άλλη πηγή για την κάλυψη των υποχρεώσεών τους, θα προβούν σε ό,τι απαιτείται για τη διασφάλιση και είσπραξη των οφειλόμενων», αναφέρει ο Σύνδεσμος. «Υπό τις παρούσες συνθήκες οξύτατης οικονομικής κρίσης που βιώνει η χώρα», καταλήγει, «είναι απολύτως ανεξήγητο να στραγγαλίζεται η εγχώρια παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας η οποία και προσφέρει πολύτιμο "πράσινο" προϊόν υψηλής προστιθέμενης αξίας μη εξάγοντας παράλληλα ούτε ένα ευρώ στο εξωτερικό για τη λειτουργία της σε αγορές καύσιμων πρώτων υλών αδυνατίζοντας έτσι εν τέλει την εθνική οικονομία».
